هیات دومیدانی شهرستان شاهین دژ

برنامه های تمرینی

۷ ارديبهشت۹۵

برنامه های تمرینی مرتب و منظم هیئت دو ومیدانی شهرستان شاهیندژ جهت آمادگی و هماهنگی با تقویم ورزشی فدراسیون در محل پیست دو ومیدانی شهرستان با ثبت رکورد در فضای رقابتی قرار گرفته و تعداد دوندگان با جامعه آماری 30 نفر در رده سنی بزرگسالان میباشد که در ماهده صدمتر سرعت فعالیت دارند

۰ نظر

مهدی نیک بخت

تمرینات آماده سازی تیم دو میدانی شهرستان شاهیندژ

۱ ارديبهشت۹۵

تمرینات آماده سازی تیم دو میدانی شهرستان شاهیندژ در دو رده ینی جوانان و بزرگسالان در ماده صدمتر سرعت.و استقامت توسط مربی و رئیس هییئت آقای محسن برجاس انجام در پایان علم تمرین دو ومیدانی نیز به فراگیران آموزش داده شد

۰ نظر

مهدی نیک بخت

تمرینات بی‌هوازی

۲۶ فروردين۹۵

مسئول هیئت دوی میدانی در مورد تمرینات بی هوازی به مباحثی را ارئه دادند

تمرین بی‌هوازی:

تمرینات بی‌هوازی یا بیشینه به ورزش هایی گفته می‌شود که برای مدت زمان کوتاه (کمتر از ۲ دقیقه) و با شدت بیش از ۷۰ درصد حداکثر ضربان قلب صورت می‌گیرد. ورزشهای مثل دوی سرعت ۱۰۰ متر و یا ۸۰۰ متر هم چنین ورزش های گروهی مثل فوتبال، بسکتبال، والیبال از نوع تمرینات بی‌هوازی محسوب می‌شوند. هر چند زمان ورزشهای گروهی مذکور بیش از ۲ دقیقه طول می‌کشد ولی باید توجه داشت یک فوتبالیست هنگام ۹۰ دقیقه بازی فوتبال تمام مدت بطور پیوسته در حال دویدن نیست بلکه در بین فعالیت به استراحت و یا تماشای بازی نیز می پردازد بنابراین این گونه ورزش ها در طبقه تمرینات بی‌هوازی جا می‌گیرند.

از نشانه‌های تمرین بی‌هوازی افزایش بیش از حد ضربان قلب هنگام تمرین و تجمع اسیدلاکتیک در عضلات فعال و خستگی مفرط می باشد بطوری که اگر شدت تمرین بالا باشد مثل مسابقه دویدن ۸۰۰ متر فرد پس از مسابقه نیاز به زمان زیادی برای بازسازی انرژی از دست رفته و استراحت دارد.  یک آزمون ساده برای اینکه شما متوجه شوید که فعالیت شما از کدام نوع تمرین می باشد این است که اگر هنگام تمرین بتوانید صحبت بکنید، تمرین شما از نوع هوازی می‌باشد و اگر نتوانید صحبت کنید و اصطلاحاً نفس، نفس بزنید، نوع تمرین شما بی هوازی خواهد بود.

انرژی مورد نیاز برای انجام تمرینات بی‌هوازی از گلوکز (قند خون) تأمین می‌شود. تمرینات بی‌هوازی را می‌توان به صورت تناوبی نیز انجام داد ولی زمان استراحت ۲ تا ۴ برابر زمان فعالیت می‌باشد، به عنوان مثال ۵ ثانیه دویدن با شدت بیش از ۷۰ درصد حداکثر ضربان قلب و ۲۰ ثانیه استراحت کردن یک تمرین بی‌هوازی محسوب می‌شود.

۰ نظر

مهدی نیک بخت

بهترین سن شروع ورزش در کودکان و نوجوانان

۲۴ فروردين۹۵

بهترین سن شروع ورزش در کودکان و نوجوانان
                               :point_down::point_down:

سن شروع ورزش در کودکان و نوجوانان
با توجه به تاثیر ورزش بر روی جسم و روان انسان  این سوال برایمان مطرح خواهد شد که سن شروع ورزش و ورزش مناسب برای هر سن کدام است؟ با توجه به توانایی کودک و نوجوانان به فراگیری سریع فنون و تکنیک های ورزشی آموزش داده شده، امکان بدست آوردن عملکرد ورزشی کودک در حد فعالیت های حرفه ای بسیار بیشتر و سریع تر از بالغین می باشد ولی این موضوع دلیلی بر موفقیت کودک و نوجوانان در فعالیت های حرفه ای کوتاه مدت و دراز مدت نمی باشد. مطالعات متعدد نشان داده است پرداختن زود هنگام به فعالیت های حرفه ای باعث عدم موفقیت کودک در تداوم فعالیت ورزشی می باشد. این سوال یکی از مسایل مورد اختلاف گروه پزشکی و جامعه ورزشی می باشد.

از دیدگاه سلامت  اگر هدف از ورزش ارتقا سلامت عمومی جامعه باشد و از دیدگاه ورزشی اگر حضور طولانی تر ورزشکار و عدم غیبت در میادین ورزشی به علل مختلف از جمله ترس و نگرانی، آسیب و … مورد نظر باشد پرداختن حرفه ای به ورزش در کودکان ونوجوانان تا سن ۱۴ سالگی توصیه نمی شود. زودترین سن برای شروع ورزش سن ۷-۶ سالگی می باشد و قبل از آن باید فعالیت های فیزیکی کودک جنبه بازی داشته باشد و القا کننده مفهوم ورزش نباشد .
پنج سالگی:
نشستن یا ایستادن و بی حرکتی بیش از اندازه (بیش تر از ۵ تا ۱۰ دقیقه) برای کودکان سبب کسالت و خستگی و یا حالات عصبی می شود. فعالیت هایی که برای کودک تنظیم می شود باید به گونه ای باشد که او را به تحرک وادار سازد.دویدن، پریدن ،دوچرخه سواری،فعالیت های موزون همراه با صدای طبل ، سوت،  زدن دو چوب بر یکدیگر و یا درصورت امکان استفاده از نوارهای موسیقی مناسب که به هماهنگی اعصاب و عضلات و کنترل و تعادل بیش تر بدن منجر خواهد شد.
آب بازی تحت نظارت و بازی با توپ سبک می تواند بازی های مناسبی باشد. پس از این سن نیز فعالیت ورزشی نباید به یک رشته خاص محدود شود و باید دارای تنوع مناسب از کلیه فعالیت های ورزشی مناسب برای سن و خصوصا ورزش های پایه را شامل شود.
کودکان زیر ۸ سال :
باید در بازی، کشف و یادگیری مهارت هایی که از طریق پرتاب کردن و گرفتن، ضربه زدن به توپ، بالا و پایین پریدن، دویدن و شنا کردن حاصل می شود، کاملا آزادانه رفتار کنند و این مهارت ها را به شادی بخش ترین روش بیاموزند.

۸ تا ۱۰ سالگی :
فعالیت هایی چون پیاده روی، دوهای کوتاه، ژیمناستیک، شنا، تنیس و تنیس روی میز توصیه می شود، کودکان ۸ تا ۱۰ ساله، بسته به میزان رشد خود می توانند در مسابقات سازمان یافته شرکت کنند. (مانند مسابقات داخلی در مدارس)
کودکان کم سال نباید به ورزش هایی بپردازند که موجب اختلال در کار رشد استخوان ها، عضلات و مفاصل آن ها شده یا به این اندام ها صدمه وارد کند. بهترین روش پرداختن به ورزش های متنوعی است که روی یک اندام متمرکز نشده و طولانی هم نباشند. بدن سازی با وزنه قبل از سن بلوغ توصیه نمی شود و پس از آن هم باید همواره تحت نظر مربی انجام گیرد. بهترین حالت در بازی و ورزش کودک زمانی است که او با همسالان یا کودکان هم قد و قواره خود باشد.آن ها هنوز برای توسعه مهارت های خود به کمک نیاز دارند و باید کنار آمدن با ناامیدی و شکست را بیاموزند. فعالیت تخصصی آن ها باید تنها۴۰-۳۰% کل زمان فعالیت ورزشی را تشکیل دهد و بتدریج این میزان افزایش می یابد.
۱۱ تا ۱۳ سال:
کودکان و نوجوانان می توانند از رقابت در ورزش لذت ببرند و همچنان به آموختن مهارت های تازه بپردازند.بعضی از کودکان در این گروه سنی استعداد و علاقه خاصی به یک ورزش به خصوص نشان می دهند و می توانند با داشتن مربی در این زمینه بسیار پیشرف نمایند.
این سنین، بهترین زمان برای پرداختن به ورزش های مختلف و انتخاب ورزش مورد علاقه از میان آن هاست. یک مهارت بسیار مهم در این سنین، آموختن رفتار صحیح در زمان بازی، بردن و باختن است. پرداختن به ورزش در این سنین می تواند شامل سفرهایی با تیم ورزشی و فرصت هایی برای رهبری گروه هم باشد.

 نکته مهم در اینجاست که نباید نوجوان را بیش از حدود آمادگی و توانایی جسمی روحی او به انجام کاری “وادار” کرد. نوجوانانی که به هر دلیل علاقه ای به شرکت در ورزش های رقابتی تیمی ندارند می توانند با راهنمایی مربیان و والدین خود به ورزش هایی چون اسکیت، سوارکاری، دوچرخه سواری و مانند این ها بپردازند.
سنین ۱۵-۱۴ سالگی :
۵۰% فعالیت ورزش برای فعالیت تخصصی در نظر گرفته می شود و در نهایت نیز در سنین جوانی و ورزش بزرگسالان باید همواره ۲۰% فعالیت های ورزشی غیر اختصا

صی و فعالیت های عمومی و پایه ورزشی باشد. از دیگر نکات مهم در زمینه ورزش کودکان و نوجوانان شرکت کودک در ورزش های گروهی و در گروه متناسب با کودک از لحاظ سن، جنس و جثه بدنی به صورت توام می باشد.

۲ نظر

مهدی نیک بخت

ورزش چیست و ورزشکار کیست

۲۴ فروردين۹۵

ورزش چیست و ورزشکار کیست
:point_down::point_down::point_down:

هر کسی ورزش کرد ورزشکار نبوده است . زیرا در فرهنگ ما ورزشکار را حرمتی شگرف آمده است . و این واژه دلالت بر آدمی می کند که ورزش کرده یا می‌کند ، از ورزش شرف گرفته و شریف شده است ، ورزش ما راه به معبد داشته و هاله قدسی گرفته است و حرمت از نام مولای متقیان گرفته و این غیر از رکود شکنی، مدال گیری و کرسی نشینی و مانند اینهاست ، ورزشکار را نباید از روی درجات ورزشی رده بندی کرد . حق اینست که از روی کمالات انسانی درجه بندی کنیم ،‌ کسی را ورزشکار می نامیم که صفات راستی ، درستی ، شرافتمندی ، عزت نفس ، بزرگواری را دارد ، واژه ورزشکار ما به یقین و دقیق ، افلاکی است و از آن دیگران، خاکی است ، تلفیق فرهنگی در درازای زمان روی دو جنبه یاده شده ، یعنی شرافت و تقدس ،‌چنان کارگر شده که در ذهن هر یک از مردم این سرزمین احترام به ورزشکار با شنیدن نام او یا کلمه ورزشکار نوعی تداعی خود بخودی است ، همینکه می شنوی فلانی ورزشکار است به ذهنت می رسد که جوانمرد، شرافتمند، بزرگوار، بخشنده،‌ بلند نظر و فروتن و … هم است. حیف است ، دریغ و افسوس است که بدکاران گرچه ورزش نیز کرده باشند خود را ورزشکار بنامند و خود را در پناه قداست این واژه پنهان نموده و زشتکاری کنند .

مرام ورزشکاری چیز دیگریست که هیچ وقت قابل توصیف کردن نیست شاید ورزش راهی برای رسیدن به افتخار باشد ولی ورزشکار شدن که درفرهنگ ماه نهفته است ماورای دیگر فرهنگهاست ورزشکار یعنی صداقت و مردانگی در تمام زمینه ها ،

یکی از شرط های مهم ورزشکاری آزادگی است ، آزاده باید از قید شهرت رها باشد ، از بندی که دوستی ها و زد وبندها ، به گردنش می افکند ، آزاد باشد .

راه راست ورزشکاری از کوچه عدالت عبور می کند، در این کوچه رسم بزرگ، رسیدن حق به حقدار است روح ظلم ستیزی ورزشکار ، پهلوان و جوانمرد از همین کوچه می گذرد و پرورده می شود در مرام ورزشکاری « ظلم سرنگون می شود تا عدل جای او نشیند » ظلم برای آنکه ضد عدل است مذموم و ستردنی می شود .

از اینجا راه ورزشکار از راه عامه جدا می شود . او از آزادگی صعود کرده به آزادی خواهی می رود که رسالت اندیشه به دیگران و بشریت و معیارهای انسانیت از آزادی خواهی و عدالت جوئی متجلی می شود این صفات ‌،‌ این خلق ها ، این آیین‌ها، این سیره ها و پندارها بوده که ورزشکاران را آفرین و واژه ورزشکاری را در ذهن فرهنگی عامه عزیز و شریف ساخته است .
به امید این که شاید ورزشکار شویم.

۰ نظر

مهدی نیک بخت

لرزش عضلات در حین ورزش و بعد از اتمام تمرین

۲۴ فروردين۹۵

لرزش عضلات در حین ورزش و بعد از اتمام تمرین
لرزش دست در اجرای حرکات
حتما شما هم افرادی را دیده اید که هنگام اجرای حرکاتی مثل پرس سینه دچار لرزش دست می شوندو این امر علاوه بر اینکه از نظر روانی روی آن ها تأثیر می گذارد میزان وزنه کاربردی آنها را نیز کاهش می دهد.میکس مارشال آرت
اما علت چیست ؟
بارزترین علت هایی که برای این موضوع می توان یافت

1- سوء تغذیه
2- ضعف در عضلات دیگر بدن
3- وزنه های بیش از حد سنگین
4- کاهش آب بدن
5- کاهش قند خون
6- استفاده از انسولین یا محرک های آن
7- اعضای آسیب دیده در بدن
8- بیماری های عفونی
9- سیستم اعصاب سمپاتیک
و…
چند علت بارز با شرح آن را در زیر می خوانید
سوء تغذیه : نرسیدن مواد غذایی لازمه به عضلات مثل آمینوها ، گلیکوژن ، ویتامین ها و مواد معدنی و…
خالی شدن عضلات از گلیکوژن که راحت رین سوخت برای عضلات می باشد باعث می شود تا بدن در چرخه تهیه سوخت لازم برای عضلات دچار اختلال منبع و زمان شده و همین امر سبب ضعف عضلات شود،کانال میکس مارشال آرت. به عنوان مثال حذف وعده قبل از تمرین گامی در جهت شکست در تمرینات می باشد

ضعف در عضلات دیگر: ممکن است علت از سوء تغذیه نباشد و فرد تغذیه بسیار خوب و کاملی هم داشته باشد اما به علت اینکه در تمرین درست و هماهنگ عضلات کوتاهی کرده سبب تضعیف عضلات دیگر شده و همین امر توان او را در اجرای حرکات کم کرده است،کانال میکس مارشال آرت. به عنوان مثال در اجرای حرکاتی مثل پرس سینه سرشانه ها ، پشت بازوها ، بازو ، زیر بغل ، شکم و… هرکدام نقش متفاوت و مهمی را اجرا می کنند و ضعف هر یک نیز می تواند سبب ایجاد اختلال در این حرکت شود و یا رکورد شما را کاهش دهد....

۰ نظر

مهدی نیک بخت

استعداد یابی در ورزش دو و میدانی

۱۳ فروردين۹۵

جناب آقای محسن برجاس مسئول هیئت دوی میدانی در مورد استعداد یابی در ورزش دو و میدانی مواردی را ذکر کردند .
:point_down::point_down:
آیا تا به حال به این فکر کرده اید که استعداد یابی پایه و اساس ورزش قهرمانی و حرفه ای می باشد. و اینکه استعداد یابی در چه سنی باید انجام شود؟؟؟
استعدادیابی اولین قدم پیشرفت به سوی قهرمان موفق در سطوح مختلف است .در شناسائی نخبگان جوان دو و میدانی ، یعنی آنهایی که درطی یک دوره طولانی، احتمال بیشتری برای کسب ظرفیتهای لازم برای دستیابی به نتایج برجسته را دارند ، این باور وجود دارد که ظرفیت های جسمانی به طور عمده بوسیله ژنتیک تعیین می شود .در تأیید این مطلب می توان به موفقیتهای افراد یک خانواده در مواد دو و میدانی اشاره کرد .

استعدادیابی دو و میدانی در جهان
استعدادیابی ورزش دو و میدانی در جهان سابقه دیرینه ای دارد و در سالهای گذشته کشور های بلوک شرق سابق، خصوصا کشور آلمان شرقی ، با کسب موفقیتهای بزرگ این مسئله را به اثبات رساندند ؛ به طوریکه در یک دوره از بازیهای المپیک ، آلمان شرقی با حدو 17 میلیون نفر جمعیت و وسعتی کمتر ، توانست در ورزش دو و میدانی ، از نظر کسب مدال ، کشورهای پیشرفته ای چون آمریکا و شوروی را که به نسبه جمعیت و وسعت بیشتری دارند ، پشت سر گذارد .راز موفقیت برنامه های استعدادیابی مورد اجرای کشورهای شوروی و آلمان شرقی سابق ، وابسته به سیستم بسته حکومتی آن ها و وابسته بودن نظام استعدادیابی جامع به برنامه های توسعه ورزش مدارس کشور بوده است.در این کشور ها استعدادیابی ، جذب و حمایت و پرورش استعدادها طی سه مرحله صورت میگرفت ؛ و بین مراحل، افراد انتخاب شده زیر نظر معلم ورزش واجد شرایط بخصوص یا مربی واجد شریط تحت آموزش قرا می گرفت و بدین ترتیب فرایند استعدادیابی ، با توسعه استعداد پیوستگی نزدیکی پیدامی کرد و کنترل تمرینات در بین مراحل نیز اطلاعات ارزشمندی در مورد حساسیت نوجوان نسبت به تمرین ( پاسخ به تمرین ) بدست می داد.

اکنون نیز اکثر کشور های جهان ، خصوصا کشور های در حال توسعه ، به استعدادیابی توجه ویژه ای مبذول داشته و در این زمینه سرمایه گذاری می کنند . موفق ترین این کشور ها کشور قطر است . قطر با تأسیس مرکز استعدادیابی و پرورش استعدادها ، نتایج خوبی در ورزش دو ومیدانی بدست آورده است .کشور چین نیز سیستمی برای استعدادیابی دارد که با برنامه های آموزشگاهها بستگی نزدیکی دارد و مسئولیت توسعه استعدادها ، مانند آلمان شرقی ، بعهده مربیان حرفه ای است .
استعدادیابی در ایران
طی سالهای گذشته استعداد یابی در ورزش دو و میدانی به دفعات مطرح شده و کارشناسان تحقیقات سودمندی انجام داده اند ، ولی از تلاشهای به عمل آمده ، نتیجه ای حاصل نشده است .

دلایل عدم موفقیت برنامه های استعدادیابی کشور
نگاه محدود به استعدادیابی و مستقل دیدن آن ، بدون در نظر گرفتن ادامه راه ( جذب و حمایت و توسعه استعدادها ) و بی ارتباطی با سازمان ورزش کشور. بی توجهی به نتایج مسابقات رده سنی نونهالان ، نوجوانان و جوانان ، همچنین مسابقات آموزشگاه ها در مقاطع ابتدائی ، راهنمایی و دبیرستان، از جمله دلایل موفق نشدن برنامه های استعدادیابی بوده است .
سازمان یک برنامه استعدادیابی
برای اطمینان از تأثیر سازمان یک برنامه استعدادیابی ، و زیر پوشش قرار دادن تعداد بیشتری از بچه ها ، برقراری ارتباط نزدیک با تشکیلات ورزش مدارس کشور الزامی است .اکنون با توجه به اجباری کردن درس دو و میدانی در سال ششم ابتدایی که دانش آموزان در سنی که برای اولین مرحله استعدادیابی ( مرحله عمومی ) مناسب است قرار دارند ، فرصت خوبی برای برقراری تلاشهای موثر در این زمینه پیش آمده است .همکاری وزارت ورزش و جوانان، فدراسیون دو و میدانی و سازمان ورزش مدارس کشور در به ثمر رسیدن هر برنامه استعداد یابی سودمند خواهد بود .

چگونگی انجام کار استعدادیابی و پرورش استعدادها
فرآیند باید سه شرط ذیل را تأمین نماید :
* جلب نظر عامه مردم و مقامهای مسئول ورزشی ( خانواده ، مسئولین ، مدرسه ، معلمان ، باشگاهها ، مربیان ، فدراسیون ، وزارتخانه ورزش و جوانان )
* به کار گیری یک مدل با ثبات برای استعدادیابیو پرورش استعداد
* داشتن ساختار مناسب برای : اسکان ، تحصیلات ، تمرین و پیگیری مربوط به ورزشکار نخبه

ورزش دو و میدانی تنوع مطلوبی از رشته های با قابلیتهای مختلف ( سرعتی ، توانی ، قدرتی ،مهارتی و استقامتی) در بر دارد و تعیین بموقع قوت ورزشکار در هر یک از این زمینه ها کمک می کند تا ماده ای را که برای او مناسب تر است ، تشخیص دهیم. هنر تشخیص استعداد

۰ نظر

مهدی نیک بخت

تغدیه در دو ومیدانی

۱۳ فروردين۹۵

آقای محسن برجاس درمورد تغدیه در دو ومیدانی مواردی را ذکر کردند :

تغذیه مناسب ورزشکاران رشته دوومیدانی

ورزشکاران دوومیدانی به منظور پیشگیری از ضعف وناتوانی در هنگام تمرینات ومسابقات باید به موضوع تغذیه ودریافت کالری توجه لازم را داشته باشد. همیشه این سوال هست که قبل از مسابقه یادرزمان مسابقه وپس ازتمرین یامسابقه چه باید بخورند.آن چیزی که ورزشکار در هرروزمی خوردخود به خودبر قابلیت های ورزشی او اثر می گذارد. هرچند به عنوان یک قانون کلی درورزش ۶۰-۷۰ درصد انرژی باید ازکربو هیدرات و۲۰-۳۰ درصد ازچربی و۵-۱۰ درصد از پروتئین باشدولی جهت تنوع وتفاوت ظریف مواد رشته دوومیدانی موارد زیراشاره می شود.

فاکتورهای غذایی مهم در مواد دوومیدانی :
دوهای سرعت:فسفات٬منیزیم٬ویتامین ٬مولتی ویتامین٬روی٬کلسیم.
دوهای نیمه استقامت:فسفات٬کلسیم٬آهن٬ویتامین ٬ اسید فولیک٬مولتی ویتامین.
دوهای استقامت:آهن٬کلسیم٬ویتامین ٬مولتی ویتامین٬ویتامین ٬ویتامین ٬فسفات.
پرتاب ها:روی٬منیزیم٬مولتی ویتامین فسفات.
پرش ها:کلسیم٬روی٬منیزیم٬مولتی ویتامین.
صبحانه:آب میوه تازه(یک لیوان)٬ماست کم چربی٬نان صبحانه به همراه یک لیوان شیر٬مرباوعسل.تخم مرغ٬پنیرکم چربی٬یک لیوان آب میوه تازه٬نان صبحانه به همراه یک لیوان شیر ٬غلات گرم .
نهار:خوراک ماهی ٬مرغ یا گوشت به مقدار ۲۰۰ گرم٬آبگوشت٬سبزی خوردن به مقدار دلخواه سالاد فصل٬ماست شیرین٬میوه.
شام:سوپ سبزیبا گوشت٬مرغ یا گوشت۱۸۰گرم٬خوراک ماهی٬لوبیا پخته یاعدس پخته٬سالاد، ماست شیرین.
تغذیه بین وعده های غذاهای اصلی:
یک لیوان شیر٬نان برشته ومربا٬ساندویچ مربا یاعسل٬میوه ٬بیسکویت.قبل از مسابقه حجم تمرین باید کم باشد ومصرف کربو هیدراتها راافزایش داد٬سعی کنید روزانه حداقل ۲تا۳لیتر(۸تا۱۲)لیوان مایعات بنوشید٬در روز مسابقه غذای خودرا۳تا۴ ساعت قبل از مسابقه بخوریدودر ضمن آشامیدن آب رافراموش نکنید. پس از مسابقه لازم است که کاهش ذخایر بدن خود رابا مصرف کربو هیدرات جبران نماییدوآب به مقدار کافی میل کنید ٬نباید صبر کنید تا احساس تشنگی به شما دست دهد وآنموقع اقدام به نوشیدن آب نمایید.

تغذیه در دوهای مسافت بالا (دوهای استقامتی)
ویژگیهای دوهای استقامتی
پیش زمینه
ورزشکارانی که به دوهای استقامتی می پردازند سالانه در مسابقات بامسافتهای مختلف شرکت می کنند که شایعترین و معمول ترین آنها مسافتهای 10 کیلومتر، 15 کیلومتر، نیم ماراتن و ماراتن است. دوی 10 هزار متر در داخل استادیوم برگزار می گردد در حالیکه سایر دوهای مسافت بالا در جاده و یا نواحی صحرایی و ... برگزار می شود. در دوهای همگانی با مسافت بالا اقشار مختلف جامعه چه ورزشکاران ورزیده و نخبه و چه ورزشکاران عادی و نیمه آماده از طیفهای مختلف شرکت می کنند. لازم است بدانید که دوهای با مسافت بیشتر مثل 50 مایل، 100 کیلومتر و 100 مایل هم وجود دارد.مدت نسبتاً زیادی لازم است که یک ورشکار در دوهای مسافت بالا به اصطلاح جا بیافتد و ورزیده گردد لذا اغلب این دوندگان نخبه میانگین نسبی حدود 30-25 سال دارند. در حالیکه در سطح غیر ورزیده و در سطح جامعه شما هم افراد نوجوان و هم سنین بالا را که بطور گاه گاه به دویدن های با مسافت بالا می پردازند مشاهده می کنید.
تمرین
دوندگان تفریحی اصولا برای تناسب اندام و افزایش سطح سلامتی ورزش می کنند و گاه گاهی برای تفریح به مسابقات دوهای همگانی که گاه مسافت بالا دارد می پردازند. این ورزشکاران در صورتی که روزانه به دویدن بپردازند امکان دارد در هفته مسافتی معادل 20 کیلومتر را بدوند. ورزشکاران حرفه ای و آماده بسیار بیشتر از این مقدار در هفته خواهند دوید و به ورزشهای کمکی مثل دویدن در آب، کنترل وزن با ورزشهای خاص و دویدن مسافتهای بالا درهر بار تمرین خواهند پرداخت.
رقابت
ورزشکاران حرفه ای سالیانه در مسابقات متعدد با مسافتهای گوناگون شرکت می کنند. بسیاری از این ورزشکاران بطور هفتگی در فصل تابستان به تمرین های جاده ای و در فصل زمستان به ورزش و تمرین سالنی برای حفظ آمادگی می پردازند و هر مسابقه را یک تمرین سخت به حساب می آورند. دوندگان ماراتن بعید است که در طول سال بیش از 2 بار به انجام این مسابقه بپردازند و حداکثر 2 بار در سال به مسابقه ماراتن خواهند پرداخت. ورزشکاران تفریحی هم امکان دارد به مسابقات و تمرین های دسته جمعی یا تفریحی با مسافتهای کم یا زیاد بپردازند.

ویژگی های بدنی
دوندگان مسافت های بالا معمولا چربی بدنی کمی دارند و این امر به آنها کمک می کند که وزن کمتری را در طول مسافتهای بالا تحمل کنند و لذا موفق تر باشند. بسیاری از ورزشکاران ورزیده در این ورزش وزن کمی دارند